Keywords
Abstract
Abdurahmon Jomiy (1414–1492) — o‘zining ilmiy, adabiy va falsafiy asarlari bilan tanilgan, o‘rta asrlar Sharq falsafasida katta iz qoldirgan mutafakkir va allomadir.
Uning “Favoidu’z-Ziyoya” asarida tilshunoslik masalalari, jumladan, so‘z turkumlarining roli, ularning semantik va sintaktik vazifalari alohida tahlil etilgan. Ayniqsa, “Ism” so‘z turkumi, uning tarkibi, vazifalari va ifodalash prinsiplarini o‘rganish, Jomiyning tilshunoslikka qo‘shgan hissasini chuqurroq tushunishga yordam beradi. Bu maqolada Abdurahmon Jomiy asaridagi “Ism” so‘z turkumi va uning ifodalash prinsipining ilmiy tahlili keltiriladi.
References
Abdurahmon Jomiy asarida “Ism” so‘z turkumi va uning ifodalash prinsipi tilshunoslikda juda muhim mavzudir. Jomiy Ismning nafaqat grammatik va sintaktik, balki kognitiv, semantik va pragmatik jihatlarini ham chuqur tahlil qilgan. Ism, til tizimining asosiy tarkibiy birligi sifatida, mavjudotlarni va hodisalarni nomlash, tasvirlash va tushunishga xizmat qiladi. Shu bilan birga, Ismning ifodalash prinsipi tilning dinamik va rivojlanayotgan xususiyatlarini ochib beradi. Jomiy asaridagi bu yondashuvlar nafaqat eski o‘zbek tilshunosligi, balki zamonaviy lingvistik tahlil uchun ham qimmatli manba bo‘lib xizmat qiladi.