Abstract
Inson borki, atrof-muhitga qiziqish bilan boqadi, uning ichki dunyosi savollar bilan to‘lib-toshgan bo‘ladi va aynan shu holat uni harakat qilishga, yana ham aniqroq aytadigan bo‘lsak, yashashga da’vat etadi, uning yashashi esa doimo tevarak-atrof hamda boshqa insonlar faoliyati bilan bog‘liq holda kechadi.