Abstract
Ushbu maqolada turkman Maxtumquli she’riyatining o‘ziga xos nutqiy, uslubiy xususiyatlari haqida ma’lumot berildi. Bunda turkman shoiri Maxtumqulining asarlaridagi metafora, metonimiya, epitet, ironiya, oksimoron, zeugma va so'z birikmasi, antonomaziya, o'xshatish va hokazo leksik uslubiy vositalardan ko‘p foydalanish mahorati misollar yordamida ochib berildi.
References
Гумбольдт В. Избранные труды по языкознанию. – М.: Прогресс, 1984. – С. 319.
Йўлдошев Б. Бадиий асар сарлавҳаларининг семантик ва грамматик хусусиятлари ҳақида (Абдулла Қаҳҳор ва Саид Аҳмад асарлари асосида). Ўзбек тилшунослиги масалалари. Мақолалар тўплами, – Самарқанд, 2001.
Йўлдошев М. Ядгаров Қ. Бадиий матннинг лисоний таҳлили фанидан амалий машғулотларни ташкил этиш. – Т., – Б. 68.
Лыков А.Г. Окказиональное слово – как лексическая единица речи// Филологические науки, 1971. № 5. – С. 78.
Babaýew, K. (1989). Türkmen diliniň stilistikasy. Aşgabat. Magaryf
Primov A., Aqmanova Sh. (UrDU) Ilm Sarchashmalari. 2017-yil, 9-son. Bibliоnimlarning nutqiy-kоmmunikativ va funksiоnal xususiyatlari. – В. 30-33.